ปัจจัยส่งเสริมให้เกิดโรคข้อเสื่อมมีดังนี้:

1). อายุ เมื่ออายุมากขึ้นมีโอกาสเกิดโรคข้อเสื่อมเพิ่มขึ้น เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงขององค์ประกอบในกระดูกอ่อนผิวข้อ เช่น proteoglycan ลดจำนวนลงและขนาดสั้นลง hyaluronic acid มีจำนวนมากขึ้นแต่ความยาวเฉลี่ยสั้นลง คอลลาเจนมีจำนวนลดลง เส้นใยบางลง และมีจำนวนเลือดมาเลี้ยงกระดูกใต้กระดูกอ่อนลดลง ทำให้ความสามารถในการซ่อมแซมบริเวณรอยต่อกระดูกอ่อนผิวข้อและกระดูกลดลง ดังนั้นโรคข้อเสื่อมจึงมีโอกาสเกิดในกลุ่มผู้สูงอายุมากกว่า

2). เพศ เพศหญิงหลังจากหมดประจำเดือนจะมีภาวการณ์เกิดโรคข้อเสื่อมมากกว่าเพศชาย เนื่องจากฮอร์โมนเอสโตรเจนมีผลต่อซัยโตไคน์ นอกจากนั้นตัวรับเอสโตรเจนที่กระดูกผิวข้อลดลง โดยเอสโตรเจนมีบทบาทในการกระตุ้นสารตัวกลางและปรับเปลี่ยนการทำงานของซัยโตไคน์ นอกจากนั้นยังมีบทบาทในการกระตุ้นการสร้างและการซ่อมแซมส่วนประกอบนอกเซลล์กระดูกอ่อนผิวข้อ ช่วยให้ระบบประสาทและกล้ามเนื้อทำงานอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ทำให้มวลกระดูกเพิ่มสูงขึ้น

3). พันธุกรรม มีหลักฐานที่แสดงถึงปัจจัยทางพันธุกรรมต่อโรคข้อเสื่อม

4). ภาวะอ้วน เนื่องจากน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นจะเพิ่มแรงกระทำต่อเข่า ทำให้เกิดภาวะของโรคข้อเสื่อมโดยเฉพาะข้อเข่า ทั้งนี้สามารถเกิดได้ในวัยกลางคนหรือวัยสูงอายุ ฉะนั้นควรควบคุมโภชนาการอาหารให้เหมาะสมเพื่อป้องกันโรคข้อเสื่อม

5). การใช้งาน ในส่วนของข้อหนักจนเกินไป สามารถทำให้เกิดโรคข้อเสื่อมก่อนวัยอันควรได้ การปฏิบัติกิจกรรมในการดำเนินชีวิตประจำวัน ก็มีผลต่อการเสื่อมของข้อ อาทิเช่น การนั่งคุกเข่า การนั่งสมาธิ โดยมีแรงกระทำต่อข้อเข่าบ่อยๆ เป็นเวลานานๆ ส่งผลให้เกิดความเสื่อมของข้อได้

6). อุบัติเหตุ ที่ส่งผลกระทบให้เกิดโรคข้อเสื่อม มีอาการบาดเจ็บ หรือได้รับบาดเจ็บ โดนกระทำรุนแรงต่อข้อจนทำให้ข้อผิดรูปหรือผิวข้อเกิดการแตกหัก